Er zijn verenigingen van amateurs (onder andere AMSAT) die hun eigen satellieten bouwen met betrekkelijk geringe kosten.
Deze satellieten worden, met behulp van raketten waarin nog ruimte over is, door NASA of ESA gelanceerd.
Het gaat hier om zogenaamde OSCAR's (Orbiting Satellite Carrying Amateur Radio).
Met deze satellieten worden geen metingen verricht.
Aan boord van de satelliet bevinden zich een kleine zender en ontvanger.
Deze zijn zo geschakeld dat de zender datgene uitzendt wat door de ontvanger wordt ontvangen.
De golflengten van de zender en ontvanger zijn hierbij verschillend, bijvoorbeeld er wordt ontvangen in de 2-meterband en uitgezonden in de 70-centimeterband. Als nu een radiozendamateur zijn antenne naar de satelliet richt en uitzendt in de zeventig centimeterband, dan zal hij zichzelf kunnen beluisteren in de 2-meterband, uitgezonden door de satelliet.
Op deze wijze is het mogelijk om zeer grote afstanden te overbruggen, bijvoorbeeld tussen Japan en Europa.
Verbindingen vanuit de ruimte.
Een nieuwe dimensie werd in december 1983 toegevoegd aan het werken met satellieten.
NASA heeft toen aan astronaut-zendamateur Owen Garriott toestemming gegeven om vanuit de Space Shuttle 'Colombia' verbindingen te maken met radiozendamateurs op aarde.
Deze verbindingen werden gemaakt in de 2-meterband.
Velen hebben toen van deze mogelijkheid gebruik gemaakt.
Nu nog steeds kunnen er tijdens ruimtevluchten verbindingen gemaakt worden met astronaut-zendamateurs van diverse nationaliteiten. Hiertoe behoort ook Dr Wubbo Ockels (roepnaam: PE1LFO).
In het Internation Space Station
is ook aan de radioamateurgemeenschap ruimte beschikbaar gesteld voor experimenten.